Eerst zo'n roes en vervolgens een slag van de houten hamer...First, such a daze and then a stroke of the mallet ...

Wat hadden we een feest afgelopen weekend. We hadden er zo lang naar zitten aftellen en daar was het dan... Het grootste en mooiste Stempel-Event van de lage landen! Twee dagen zijn we door de organisatie, de standhouders en alle workshopgevers enorm in de watten gelegd. Er kwam een massa volk opdraven, wat dan zaterdagmorgen een soort van files aan ieder kraam veroorzaakte. En wat voor rolstoelgebruikers tot polonaise dansen leidde. Maar ach, je gaat om je te ontspannen en lol te maken, dus wat zou je je druk maken?! Het Woudschoten hotel leverde weer een keigoede service... Wat kwam ik vele bloggerdames tegen. Sommigen herkende ik meteen, anderen zagen er net iets anders uit dan op hun blogfoto... Maar leuk dat het was om jullie te zien en te kunnen spreken. Zoals bij velen zijn Nicole, mijn toppie maatje (Zie Collekes place)en ik zondagavond met zakken vol leuke spulletjes en een lege geldbeugel huiswaarts gekeerd. Maar oh zo voldaan. Maandag begon ik meteen iedereen te mailen, maar toen kwam er een telefoontje van mijn werk en weg was de roes! Bleek dat zondag mijn lieve meer dan toffe collega en vriend Johan, op zijn vakantiebestemming in Denemarken, was overleden. Heel plots! En mijn wereld stond, zoals bij de meeste collega 's even stil. Ik was totaal het noorden kwijt. Dit was mijn praatmaatje, die er niet meer was. Er ging geen dag voorbij of wij hadden gelachen, hebben heerlijke gesprekken gevoerd. Het was een pracht van een mens!!! Was ik eerst zo blij geweest, nu is het verdriet enorm. Ondertussen zijn er al een heleboel telefoontjes heen en weer gegaan, is er enorm wat mailverkeer en kwam er gisteren een hele goede andere collega langs, zodat we met zijn allen het verdriet kunnen delen. Op het Event had ik in de Workshop van Hermine en Corrie een keimooie tag gemaakt (althans...ik vond die zelf de mooiste van het workshopgebeuren). Deze heb ik nu aangepast en verwerkt in een afscheidskaart, die in een rouwboek komt. Dat boek gaat later naar zijn vrouw en twee meiden en kleinkind. Johan, deze draag ik op aan jou, ik kan niet zeggen...je krijgt een bijzondere plek in mijn hart... want die had je al en zal je blijven hebben! Ik heb gelukkig veel foto's waar je op staat en heb nog meer fijne herinneringen die ik zal koesteren. Ik ga je ontzettend missen... En zoals ik op je kaart heb gezet... "Als je daar boven aan de hemel staat, pink (knipoog) dan nog een keer". What we had a party last weekend. We had to sit there as long countdown and then there it was ... The largest and Best Stamp-Event of the Lowlands! Two days we are by the organization, the exhibitors and all workshop givers enormously pampered. There was a lot of people show up, then what kind of Saturday morning queues at each stall caused. And what for wheelchair users to conga dance led. But hey, you're going to relax and have fun, so why would you bother?! The hotel Woudschoten yielded again is an expert service ..,What I came across many blogger women against . Some I recognized immediately, others looked slightly different than on their blog photos ...But it was nice to see you and to speak. As with many, Nicole, my toppie buddy (See Collekes place) and I ,Sunday with bags full of fun stuff and an empty wallet returned home. But oh so satisfied. Monday I started immediately to email everyone, but when a call came from work and wash away the haze! Appeared that Sunday my dear colleague and friend Johan, on his holiday in Denmark, was deceased. Very suddenly! And my world was, as with most colleagues, paused. I was totally lost the north. This was my talkbuddy, who was no longer there. Not a day goes by we had laughed, have wonderful conversations. It was a beauty of a man! First I was so happy, now it's enormous grief. Meanwhile, there are already a lot of phone calls and gone, there's some huge mail and there was yesterday a very good another colleague along, so we all can share the grief. At the event I had in the workshop of Hermine and Corrie a beautiful tag created (I found them the most beautiful of the workshop happen). This I have now adjusted and processed in a farewell card, which comes in a mourning book. This book goes later to his wife and two girls and grandchild. Johan, I dedicate this to you, I can not say ... you get a special place in my heart ... because you had been and will continue to do! Fortunately I have many pictures where you are standing and have more happy memories that I will cherish. I'm gonna really miss you... And as I've put on your card ... "If you're up there in the sky, pink (wink) one more time." Many love Patrice