Oh kom toch eens kijken ....

...wat ik in mijn schoentje vind.
We waren al heel vroeg wakker! Maar we moesten in ons bedje wachten tot mams was gaan kijken of de Sint en Pieten al geweest waren. Want stel dat zij nog in de huiskamer waren, dan zouden ze zo schrikken, dat zij er snel weer met alle pakjes vandoor zouden gaan!
Pas wanneer mams riep: "Oh mannekes kom maar vlug naar beneden...(maar voorzichtig op de trap)"... renden we zo snel we konden neerwaarts.
Mijn hemel !!! hoe hadden de pieterbazen dat binnengekregen, zonder lawaai te maken ???
Aan de keukenmuur, hing een tekenbord van 3 bij 2 meter...een ganse muur vol!! En daaronder lagen bergen bordkrijt. Ook kleurpotloden, stiften en vele vellen papier. Voor elk van de meisjes (we waren met 3) een Barbiepop met kleedjes en schoentjes en voor onze broer een elektisch treinstel. Schotels met speculoos, mandarijnen,marsepein, chocolade en fruit, stonden her en der verspreid (pepernoten kennen de Belgen niet).
Wat waren wij bofkonten!! We konden ons geluk niet op!!! En mams en paps stonden te blinken in het deurgat, want hun missie was nog maar eens geslaagd...
"Hoe kunnen wij de Sint nu danken, mama ?",vroeg ik plots.
"Roep maar eens zeer hard aan de achterdeur...hij hoort jullie vast nog wel. En wees een gans jaar lief en doe je best op school, daar zal de Sint heel blij mee zijn."
De deur ging open en zo hard we konden brulden we met z'n vieren: "DANK U SINTERKLAAS!"

Ik ben mijn ouders zeer dankbaar voor die mooie kindertijd! Het is jammer dat je vaak pas beseft wat ze er hebben voor moeten doen en laten, als je zelf al ouder bent.
En nu zijn wij het die de Mijter en Septer en "het Gouden Boek" dragen... en wanneer je dan een grote zoon hebt...dan brengt de Sint een envelopje met centjes hé (zo gaat dat tegenwoordig).
Maar niettemin is hij er ook nog steeds gelukkig mee.

Iedereen een heel knusse en warmvolle Sinterklaasdag gewenst!
Doeikes Patrice