Morgen zetten we ons schoentje...

Ik stond alle dagen met m'n paps mee op, om hem er dan nogmaals aan te laten denken, dat hij op zoek moest naar "het boek". "Je moet vandaag geen boetes schrijven hoor paps, doe maar alles om Sinterklaas te helpen en zeg vooral aan je baas dat dat het belangrijkste is!" Zo zeurde ik dus dagen aan zijn hoofd. Hij moet het wel zat geweest zijn (hihihihi).

Maar het werd 4 december en nog steeds niks gevonden. Op school en in de straat, was het het onderwerp van gesprek. Iedereen keek in hoekjes en kantjes en ging zelfs de vuilbakken nakijken...Maar..."het boek" bleef onvindbaar.

De juf had er alle moeite mee, om ons tijdens de lesuren, met ons hoofd bij de rekensommen of taaloefeningetjes te houden. Enkele kinderen hadden zelfs het idee opgevat om hun spaarvarken leeg te halen en een nieuw boek te gaan kopen. Maar waar kocht je zoiets?

Aan het einde van het laatste lesuur, werd er plots hard op de deur geklopt en wie denk je dat er binnenkwam ??? De Hoofdpiet. Hij zei ons, dat we de hoop niet mochten opgeven en dat we thuis een mooie tekening voor de Sint moesten maken. Die zou hij dan 's anderdaags komen ophalen en wie weet had hij dan goed nieuws, want de politie leverde zeer goed werk en hij knipoogde eens naar mij. Waarop ik enorm ging blozen.

"Poets ook allemaal jullie schoentjes al maar, kijk jullie lijstjes nog eens na en denk eraan...Ameriko (het paard van de Sint) eet graag een lekkere wortel hoor...", zei Pieterbaas, voordat hij vertrok.

We gingen allemaal opgewonden naar huis. Het zou goed komen! Jazeker!! Ik had er alle vertrouwen in.



En kwam het goed? Zijn jullie schoentjes al gepoetst? Pas op want je bent nooit te oud om van de Sint iets te krijgen!!!